Doug Stanhope - Oslo

Σε μία έντονη ιντερνετική συζήτηση που άνοιξε στο πολύπαθο γκρουπ του blog στο fb, ειπώθηκε μεταξύ άλλων η άποψη ότι "το χιούμορ δεν ταξιδεύει". Η κωμικός που το υποστήριζε εννοούσε ότι άλλη αίσθηση του χιούμορ υπάρχει στη Νέα Υόρκη και άλλη στην Αθήνα και ότι οι διαφορές στην κουλτούρα είναι τέτοιες που μπορεί τα ίδια αστεία να έχουν διαφορετική επίδραση από το ένα σημείο του κόσμου στο άλλο. Φυσικά αν πίστευα ότι ισχύει κάτι τέτοιο, δεν θα έφτιαχνα καν ένα τέτοιο blog και πέρα από τους αυτονόητους περιορισμούς που βάζουν μερικά συγκεκριμένα θέματα ή παραδόσεις, είμαι της γνώμης ότι το χιούμορ όχι μόνο ταξιδεύει, αλλά πρέπει και να "ταξιδεύει", όπως και η μουσική ή η κουλτούρα γενικά.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα, το καλύτερο και μαζί το πιο ακραίο παράδειγμα έδωσε με το τελευταίο του special ο Doug Stanhope. Η επιλογή του να βιντεοσκοπήσει μια παράστασή του σε ένα εγκατελειμμένο εργοστάσιο σοκολάτας στο Όσλο ήταν τουλάχιστον αντισυμβατική και ήδη από την εισαγωγή προειδοποιεί ότι αυτό το special δε μοιάζει με κανένα άλλο. Εδώ δεν υπάρχουν τύποι που "προθερμαίνουν" το κοινό, επαγγελματίες χειροκροτητές και στημένα γέλια, όπως σε πολλά άλλα show, αντιθέτως το κοινό δεν έχει καν τα Αγγλικά σαν πρώτη γλώσσα. Πώς το χειρίζεται αυτό ο Stanhope; Από τη μια αδιαφορεί για το αν τον καταλαβαίνουν και δεν κάνει καμία προσπάθεια να γίνει πιο "εύληπτος", από την άλλη δε μένει σ' αυτά που λέει οπουδήποτε αλλού αλλά προσαρμόζει το υλικό του στο κοινό. Στο συγκεκριμένο βίντεο "επιτίθεται" στους Νορβηγούς για το πόσο "στεγνά" όμορφοι είναι αλλά και για το ότι ανέχονται τη βασιλική οικογένεια...