Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

R.I.P. Greg Giraldo

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από το θάνατο του Greg Giraldo και είναι μια καλή ευκαιρία να τον ξαναθυμηθούμε. Οι περισσότεροι στον κόσμο της κωμωδίας θα τον θυμούνται για τις εμφανίσεις του στα roasts ή σαν το αγαπημένο παιδί του Comedy Central που εμφανιζόταν σε όλα τα show, κι είναι τουλάχιστον άδικο. Δεν ξέρω που θα έφτανε αν ζούσε περισσότερο, αλλά ήδη είχε γίνει ένας από τους καλύτερους της γενιάς του: ήταν έξυπνος, αστείος, αξιαγάπητος, με ανεξάντλητο υλικό, συνδύαζε διαφορετικά είδη κωμωδίας και μπορούσε να μιλήσει για κάθε είδους θέμα, από τις σχέσεις, το σεξ και το αλκοόλ, μέχρι τους μετανάστες και την τρομοκρατία. Ο πατέρας του ήταν Κολομβιανός και θα μπορούσε να ακολουθήσει το σύντομο δρόμο για την επιτυχία όπως τόσοι άλλοι, παίζοντας πάνω στην καταγωγή του, αλλά δεν το έκανε. Αν δε φτάνουν όλοι αυτοί οι λόγοι, μου αρκεί που δεν έχω δει ποτέ κάποια εμφάνισή του που να μη γελάσω. Το παρακάτω βίντεο είναι αποσπάσματα από την πρώτη εμφάνισή του στο comedy central presents, το 2000 και δείχνει πόσο καλός ήταν και στα "κοινωνικά" θέματα αφού εδώ μιλάει μεταξύ άλλων για άστεγους, μετανάστες και Ισπανόφωνους...

Bonus ένα μικρό βίντεο από το tribute που γυρίστηκε μετά το θάνατό του: ένας ακόμα λόγος να λατρεύω τον Greg Giraldo, το πως ισοπέδωσε με δυο ατάκες τον αντιπαθητικό Dennis Leary στην εκπομπή Tough Crowd...

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Marriage

Προχτές πήγα σ'ένα γάμο, πράγμα που κάνω σπάνια ή καλύτερα σχεδόν ποτέ. Από τον συγκεκριμένο γάμο βέβαια δε θα μπορούσα να λείπω, αλλά αυτό δεν άλλαξε τις απόψεις μου, οπότε είναι καλή ευκαιρία να τις μοιραστώ μέσα από ένα βίντεο του Doug Stanhope (κι ας έχω κουράσει κάποιους με τον συγκεκριμένο).


Bonus video από ένα μαύρο κωμικό που δεν έχουμε δει. Επειδή γυναίκες και άντρες, όπως και να το κάνουμε, αντιμετωπίζουν κάπως διαφορετικά το γάμο...

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιέρωμα 11η Σεπτέμβρη #4

Οι πιο αρμόδιοι για να δώσουν την απάντηση για όσα συνέβησαν μετά τις 11/9, ήταν βέβαια οι Άραβες που ζουν στις ΗΠΑ και δεν άργησαν πολύ να το κάνουν. Πέρασαν κάποια χρόνια αλλά τελικά μερικοί Αραβο-αμερικάνοι κωμικοί κατάφεραν όχι μόνο να περιοδεύσουν στην Αμερική αλλά και να γνωρίσουν επιτυχία με το tour με το ευρηματικό και επίκαιρο όνομα "Άξονας του Κακού", που ξεκίνησε το 2005. Κάποιοι από αυτούς είχαν συμβάλει ήδη το 2003 για να καθιερωθεί το ετήσιο φεστιβάλ αραβο-αμερικάνικης κωμωδίας που από τότε γίνεται κάθε χρόνο. Στο παρακάτω βίντεο, που περιέχει αποσπάσματα από κάποιες παραστάσεις, μιλούν για την εμπειρία του να είσαι Άραβας κωμικός μετά τις 11/9...


Το αφιέρωμα στις 11/9 θα τελειώσει με - ποιόν άλλον; - τον Doug Stanhope!. Όσο κι αν έψαξα δε βρήκα κανέναν που να μίλησε τόσο σύντομα και τόσο τολμηρά για το θέμα. Μόλις οκτώ μήνες μετά, το Μάιο του 2002 και μάλιστα στο πρώτο του dvd, ο Stanhope έλεγε πράγματα που ακόμα και σήμερα ακούγονται ακραία...

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιέρωμα 11η Σεπτέμβρη #3

Τελικά στις 11 Σεπτέμβρη 2001 δεν ήρθε το τέλος ούτε της ειρωνείας, ούτε του χιούμορ. Με κάποια ενδεικτικά βιντεάκια, βλέπουμε πως σιγά σιγά άρχισε η 11η/9ου να γίνεται αφορμή για χιούμορ, αρχικά σε συμφωνία με το γενικό κλίμα και σε ασφαλή μονοπάτια (με αστειάκια για τους άραβες τρομοκράτες) αλλά αργότερα και πιο τολμηρά. Πέντε μαύροι κωμικοί κι ένας λατίνος μιλούν λοιπόν για θέματα σχετικά (άμεσα ή έμμεσα)με την 11η Σεπτέμβρη κι έτσι μπορούμε να δούμε πώς αντέδρασαν αυτοί που είναι συνήθως θύματα ρατσισμού στη νέα πραγματικότητα.

Ο Mike Britt, λίγους μήνες μετά τις 11/9 σε ένα πετυχημένο αλλά ακίνδυνο αστειάκι, αναρωτιέται γιατί κανείς από τη σχολή πιλότων που πήγαν οι τρομοκράτες δεν τηλεφώνησε στην αστυνομία...
   

Ο Greg Giraldo, που ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με το θέμα, κοροϊδεύει επίσης τους τρομοκράτες, ξεκινώντας όμως από το Patriot Act, τον υπερ-νόμο που μπήκε σε ισχύ μετά τις 11/9...

O Alonzo Bodden βάζει μία μικρή δόση αυτοσαρκασμού, εξηγώντας γιατί οι μαύροι δεν κάνουν αεροπειρατείες...

O Chris Rock εξηγεί γιατί δε φοβάται την Αλ Κάιντα...
(Το κτίριο στην Οκλαχόμα που αναφέρει, είναι αυτό που ανατίναξε ο ακροδεξιός τρομοκράτης Τίμοθυ ΜακΒέι το 1995 σκοτώνοντας 167 ανθρώπους - Ο Τζέημς Μπερντ δολοφονήθηκε από τρεις λευκούς ρατσιστές στο Τέξας το 1998)

 O Dwayne Kennedy σίγουρα πιο προχωρημένος και τολμηρός, αναφέρεται επίσης στο παράδειγμα του Τίμοθυ ΜακΒέι...

Τέλος ο απολαυστικός Dave Chapelle (αγαπημένος πολλών φίλων του blog) διηγείται μια ιστορία αεροπειρατείας...

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιέρωμα 11η Σεπτέμβρη #2

Τις πρώτες ημέρες μετά την 11η Σεπτέμβρη, στις ΗΠΑ και ειδικά στη Νέα Υόρκη, είχε ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσο μιλάς για το γεγονός και η συζήτηση ήταν ακόμα πιο δύσκολη για το κατά πόσο μπορείς να αστειευτείς για αυτό. Οι πρώτοι που θα αντιμετώπιζαν την "πρόκληση" ήταν οι παρουσιαστές των χιουμοριστικών late night shows, όπως το Saturday Night Live και το Daily Show, αλλά και οι κωμικοί που έδιναν τακτικές παραστάσεις στα μικρά comedy clubs της Νέας Υόρκης. Το παρακάτω βίντεο δίνει μία εικόνα για το πώς "απάντησαν" στην πρόκληση...

 Ο συνήθως καυστικός Jon Stewart σχεδόν έκλαιγε στην πρώτη εκπομπή, ενώ ο David Letterman ουσιαστικά ζήτησε την άδεια του δημάρχου της Νέας Υόρκης Rudolf Giuliani για να γυρίσει στην εκπομπή του. Ειδικά οι πιο γνωστοί παρουσιαστές, όπως ο Letterman και ο Jay Leno, αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον ασφαλή δρόμο, ακόμα και εβδομάδες μετά: το πολύ κάποια αστειάκια για την Αλ Κάιντα ή τον Μπιν Λάντεν. Ο μόνος που μπήκε στα βαθιά κατευθείαν ήταν ο Bill Maher, που χάρη σε ένα σχόλιό του, έχασε τη θέση του σαν παρουσιαστής της εκπομπής Politically Incorrect.


Το πιο χαρακτηριστικό περιστατικό όμως που δείχνει το δύσκολο κλίμα τις πρωτες αυτές μέρες, ήταν αυτό που συνέβη στο Friar's Club της Νέας Υόρκης. Εκεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα γίνονται τα λεγόμενα Roasts. Εκδηλώσεις προς τιμήν κάποιου διάσημου, όπου φίλοι του ή κωμικοί ανεβαίνουν στη σκηνή και προσβάλλουν ή γελοιοποιούν το τιμώμενο πρόσωπο. Για το Σεπτέμβρη του 2001 είχε προγραμματιστεί το roast του Hugh Hefner, εκδότη του playboy και υπήρχε αμηχανία ως προς το πως θα χειριστούν οι κωμικοί τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών. Κι αυτός που έκανε το βήμα να αναφερθεί στην 11η Σεπτέμβρη, ήταν βέβαια ο Gilbert Gottfried. Η αντίδραση του κοινού ήταν παγωμάρα και αποδοκιμασίες και ο Gottfried για να ξανακερδίσει το κοινό, αναγκάστηκε να στραφεί σε ένα παλιό ανέκδοτο, γνωστό ως το πιο βρώμικο ανέκδοτο που υπάρχει. Πρόκειται για τους "Αριστοκράτες", ένα ανέκδοτο που συνήθιζαν να λένε οι κωμικοί μεταξύ τους και συχνά να συναγωνίζονται για το ποιός θα το πει πιο πρόστυχα και με περισσότερες λεπτομέρειες. (Εδώ μπορείτε να δείτε τον συνήθη ύποπτο Doug Stanhope να λέει μια εξωφρενική εκδοχή του συγκεκριμένο ανέκδοτου σε ένα μωρό.)
Το παρακάτω βίντεο είναι ένα απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ "The Aristocrats" που ασχολείται με το ανέκδοτο αυτό και ουσιαστικά γυρίστηκε με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό...

Φυσικά το αρχικό αστείο για την 11η Σεπτέμβρη, όπως και το ανέκδοτο κόπηκαν από την τηλεοπτική μετάδοση, αλλά η ιστορία έγινε γνωστή. Ο ίδιος ο Gottfried έχει μείνει γνωστός σαν ο βασιλιάς του "too soon" κι έχει φτιάξει ένα βιντεάκι όπου σατιρίζει όλες τις γνωστές τραγωδίες της ιστορίας. Όπως λέει κι ο ίδιος "Η κωμωδία είναι τραγωδία συν χρόνος. Γιατί όμως να περιμένουμε;". Μ'αυτή τη λογική, ξεκίνησε να ποστάρει στο tweeter τον περασμένο Μάρτη αστειάκια για το τσουνάμι στην Ιαπωνία, σαν αυτό εδώ: "Οι Γιαπωνέζοι είναι πολύ προχωρημένοι. Δεν πάνε στην παραλία, η παραλία έρχεται σ'αυτούς". Τα αστεία αυτά (τα δέκα "χειρότερα" εδώ) προκάλεσαν πάλι αντιδράσεις και ο Gottfried απολύθηκε από ένα παιδικό show όπου δάνειζε τη φωνή του και αναγκάστηκε να απολογηθεί. Κι έτσι η συζήτηση για το πόσος καιρός πρέπει να περάσει μέχρι να αστειευτείς για μια τραγωδία παρέμεινε ανοιχτή...

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιέρωμα 11η Σεπτέμβρη #1 (George Carlin)

Ως γνωστόν σήμερα συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο, από τη μέρα που άλλαξε τις ΗΠΑ και τον κόσμο. Είναι λοιπόν μια καλή αφορμή να δούμε πως αυτό το μεγα-γεγονός επηρέασε, εκτός όλων των άλλων, και το stand up comedy. Ή καλύτερα να δούμε μέσα από το stand up και από διάφορες οπτικές γωνίες, το πόσο καταλυτικό ρόλο έπαιξε.
Αν υπήρχε ένας κωμικός που ένιωσε αμήχανα όταν είδε το WTC να καταρρέει, αυτός βέβαια είναι ο George Carlin. Όχι μόνο γιατί μεγάλωσε και έζησε στη Νέα Υόρκη, αλλά και γιατί μόλις δυο χρόνια πριν είχε μιλήσει για όλα αυτά που αργότερα έγιναν πραγματικότητα.
Στο παρακάτω βίντεο που έχουμε δει και παλιότερα, από την παράσταση "You are all diseased" του 1999, μιλάει για το πως μπορείς να μαχαιρώσεις έναν πιλότο με ένα μαχαίρι και για το ότι ένα αεροπλάνο ποτέ δεν μπορεί να είναι απόλυτα ασφαλές. Κι αφού τα βάζει με την ασφάλεια στα αεροδρόμια καταλήγει ότι η τρομοκρατία μπορεί να είναι μια συναρπαστική μορφή διασκέδασης.

Φυσικά όλα αυτά, που μετά τις 11/9 δεν θα μπορούσαν καν να υπονοηθούν, δεν ήταν καινούρια για τον Carlin. Ήδη από το 1992, στην παράσταση "Jammin in New York" είχε εξηγήσει το πόσο λατρεύει τις κακές ειδήσεις, τις καταστροφές και τα ατυχήματα...


Προφανώς μετά τις 11/9, ο Carlin δε θα μπορούσε να επαναλάβει αυτές τις "σκέψεις", τουλάχιστον όχι αμέσως. Μάλιστα αναγκάστηκε να αλλάξει τον τίτλο του DVD που θα κυκλοφορούσε το Φθινόπωρο του 2001 και θα λεγόταν "I like it when a lot of people die"(!!!). Τελικά το DVD κυκλοφόρησε το Δεκέμβρη του 2001 με τον πολύ λιγότερο ενοχλητικό τίτλο "Complaints and grievances" και περιέχει ένα μικρό κομμάτι για τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη. Σε σχέση με τα προηγούμενα και δεδομένου του τι έχει πει γενικά στην καριέρα του ο Carlin, μοιάζει επιφανειακό και αγχωμένο. Τι περισσότερο θα περίμενε κανείς όμως, λίγες εβδομάδες μετά τις επιθέσεις, όταν ακόμα και το πιο αθώο αστείο (όπως θα δούμε και στα επόμενα μέρη του αφιερώματος) ήταν αδιανόητο;

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Chris Rock #3

Καιρό έχουμε να δούμε Chris Rock, έτσι;
Είναι πολλοί εκεί έξω, φίλοι και άγνωστοι, που σκέφτονται την απιστία και το κέρατο, που βλέπουν τους πειρασμούς και δεν μπορούν να αντισταθούν. Ο Chris Rock είναι εδώ για να τους προειδοποιήσει...

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιέρωμα: Παιδιά #5

Το αφιέρωμα για τα παιδιά θα τελειώσει όπως άρχισε: με τον Doug Stanhope, που πάντα βρίσκει τρόπους να εκφράσει την απέχθειά του για όσους κάνουν παιδιά. Κι εδώ χρησιμοποιεί μια πανέξυπνη αναλογία για να εκπλήξει το κοινό του και να δείξει για μια ακόμη φορά τι σημαίνει ευρηματική ανατροπή στο stand up comedy...

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιέρωμα: Παιδιά #4

Από ένα τέτοιο αφιέρωμα δεν θα μπορούσε να λείπει ο George Carlin, που πάντα είχε ένα "καλό λόγο" να πει για την ψύχωση με τα παιδιά και για τους "επαγγελματίες γονείς". Εδώ ξεκινάει κάπως προβοκατόρικα αλλά τελικά ο μονόλογός του με έναν περίεργο τρόπο καταλήγει να υπερασπίζεται τα παιδιά. Εξάλλου τα μωρά συνήθως δε φταίνε σε κάτι: είναι ενοχλητικά και αντιπαθητικά μεν, κουτάβια δε. Το πρόβλημα είναι οι γονείς...

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιέρωμα: Παιδιά #3

Έχουμε πάρει ήδη μια γεύση από τα "αισθήματα" που τρέφει ο Bill Hicks για τα παιδιά. Εδώ, σε ένα ακόμα απόσπασμα από την τελευταία βιντεοσκοπημένη παράσταση, εξηγεί γιατί η γέννηση ενός παιδιού δεν είναι θαύμα...


O Patton Oswalt έχει μια πρωτότυπη άποψη: τα μωρά δεν είναι γλυκά, είναι τρομακτικά!

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιέρωμα: Παιδιά #2

Συνέχεια του αφιερώματος με δύο πιο light βιντεάκια.

Στο πρώτο ο Bill Maher αναρωτιέται γιατί πρέπει να γιορτάζουμε την αναπαραγωγή...


Στο δεύτερο ο Greg Giraldo εξηγεί με το γνωστό politically incorrect τρόπο γιατί δε γίνεται όλα τα παιδιά να έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση...