Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

George Carlin: Λίστα ανθρώπων που πρέπει να σκοτωθούν

Σε λίγες ώρες ξεκινάνε οι διακοπές μου, οπότε θα κάνω ένα διάλειμμα στην περίοδο γκρίνιας και μισανθρωπισμού και μαζί στο blog. Καλύτερο επιστέγασμα αυτής της περιόδου και καλύτερος τρόπος για να καλύψω το κενό που έρχεται είναι φυσικά η λίστα παραπόνων του George Carlin, ένα από τα καλυτερα κομμάτια του. Για την ακρίβεια είναι μία λίστα ανθρώπων που θα έπρεπε να σκοτωθούν, μια ιδέα στην οποία είχαμε αναφερθεί και παλιότερα. Δεκαοχτώ λεπτά γκρίνιας, ό,τι πρέπει για ζεστές αυγουστιάτικες αθηναϊκές νύχτες!

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Kevin James - Fat

Άυριο βγαίνει στο σινεμά αυτή η ταινία και σαν οπαδός του Kevin James μου πέρασε από το μυαλό να πάω να τη δω αλλά πρώτον θα λείπω, δεύτερον αποκλείεται να βρω κάποιον πρόθυμο να έρθει μαζί μου και τρίτον θα πρέπει να ανεχτώ πολλά παιδάκια γιατί είναι προφανές ότι απευθύνεται σε άλλες ηλικίες! Παρ'όλ'αυτά είναι μία καλή ευκαιρία να πάρουμε μία ακόμα γεύση από το special του Kevin James. Αυτή τη φορά μιλάει για το βάρος του, οπότε όσοι έχουμε την ίδια "συναισθηματική σύνδεση" με το φαγητό μπορούμε να αναγνωρίσουμε εκεί κάτι από τον εαυτό μας...

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Γνωριμίες

Καλοκαίρι: καιρός για νέες γνωριμίες. Προσοχή όμως! Όπως είναι πολύ εύκολο να παγιδευτείς στη friend zone, το ίδιο εύκολα μπορείς να μπλέξεις σε psycho καταστάστεις. Επειδή λίγοι άνθρωποι δείχνουν ποιοί πραγματικά είναι από την πρώτη στιγμή, ο Richard Jeni έχει μία πρόταση για τις νέες γνωριμίες...

Στο ίδιο θέμα ο Pablo Francisco έχει μια λίγο διαφορετική άποψη: δε χρειάζεται να περιμένεις πολύ για να ανακαλύψεις μια psycho περίπτωση. Αρκεί να κάνεις σεξ μαζί της...

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Welcome to the friend zone!

Φιλία άντρα - γυναίκας: Ποιόν δεν έχει βασανίσει αυτό το ζήτημα; Μέχρι πριν κάποια χρόνια, είχα πειστεί ότι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει αυτό το πράγμα, είναι κάποια στιγμή (καλύτερα στην αρχή της "φιλίας") να γίνει κάτι σεξουαλικό και μετά να ξεπεραστεί. Και όταν είσαι αρκετά μικρός, μπορείς να εφαρμόζεις αυτή την αρχή με κάθε "φίλη" και να τη γαρνίρεις με θεωρίες περί της "ερωτικής έλξης που υπάρχει σε κάθε σχέση μπλα μπλα μπλα". Μετά υποτίθεται ότι ωριμάζεις (χα!) και αποκτάς πραγματικές φίλες με τις οποίες δεν γίνεται ποτέ κάτι "άλλο".
Η πολλή "ωριμότητα" όμως μπορεί να σε οδηγήσει στο άλλο άκρο: Να παγιδευτείς σε μία ατελείωτη friend zone, όπου συνάπτεις φιλίες με άτομα του άλλου φύλου ακόμα κι όταν είναι το τελευταίο που ήθελες! Και τότε γεννιούνται προβληματισμοί σαν αυτούς που έχει ο Kurt Metzger...

Και οι γυναίκες τι λένε για το ζήτημα; Φαίνεται ότι κρατάνε πιο εύκολα τους άντρες φίλους τους. Και ο Chris Rock ξέρει το γιατί: Γιατί ποτέ δεν ξέρεις...

Ο πιο αληθινός απ'όλους όμως είναι ένας άλλος νέος μαύρος κωμικός, ο Dwayne Perkins...

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Richard Pryor #2

Αφού πιάσαμε τη σύγκριση Chris Rock - Dave Chapelle, ας θυμηθούμε πάλι ποιόν προσπαθούν να διαδεχτούν και γιατί είναι τόσο βαριά η κληρονομιά του. Ένα από τα πολλά ταλέντα του Pryor ήταν να ενσωματώνει και να μιμείται συγκεκριμένους χαρακτήρες στις παραστάσεις του και παρ'όλο που το υλικό του συνήθως ήταν "ενήλικο", αυτό το έκανε πολύ πετυχημένα και με τα παιδιά. Είναι αξέχαστο αυτό το μικρό κομμάτι όπου μιμείται τον τρόπο που λένε ψέματα τα παιδιά.


Σε μεταγενέστερο show, ο ίδιος ο Pryor διηγήθηκε το πως η συγκεκριμένη μίμηση "άναβε" μια ερωτική του κατάκτηση και ήταν πάλι απολαυστικός.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Dave Chapelle #1

Μια που είδαμε Chris Rock, ας πάρουμε μία γεύση και από το "αντίπαλο δέος" του, αφού το ζήτησε κι ένας φίλος. Ο Dave Chapelle είναι ο δεύτερος μαύρος κωμικός που διεκδικεί το χαρακτηρισμό του νέου Richard Pryor. Οι διαφορές τους με τον Chris Rock είναι αρκετές, αφού ο Chapelle δε βασίζεται τόσο στη φωνή και το στυλ, αλλά στο περιεχόμενο. Πάντως και οι δύο έχουν ασχοληθεί αρκετά με το θέμα του ρατσισμού απέναντι στους μαύρους. Εδώ ο Chapelle σατιρίζει ένα γνωστό στους αμερικάνους στερεότυπο: την αγάπη των μαύρων για το κοτόπουλο.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Chris Rock #2

Όταν είσαι πολύ καιρό single, υπάρχει περίπτωση να εξιδανικεύσεις τις σχέσεις και να ξεχάσεις πόσο δύσκολο ήταν να τις κρατήσεις. Ειδικά όταν από ένα σημείο και μετά έπρεπε να λες και να ακούς τα ίδια και τα ίδια. Ευτυχώς ο Chris Rock είναι εδώ για να μας το θυμίσει...
Αφιερωμένο στην Τ. που ζήτησε κάτι παρόμοιο και φυσικά στη Λ. με πολλή αγάπη!

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Dave Attell #1

Ο Dave Attell είναι ο μόνος κωμικός που είναι στο top 10 των αγαπημένων μου και δεν έχει παρουσιαστεί ακόμα εδώ. Ίσως γιατί είναι πολύ κάφρος και πολύ διεστραμμένος για να παραδεχτώ ότι μου αρέσει. Με χαρά μου ανακάλυψα ότι ένα άλλο ενδιαφέρον ελληνικό blog τον έχει παρουσιάσει πριν καιρό και η περιγραφή του είναι πολύ ακριβής: "O Dave Attell, είναι ένας περίεργος κωμικός. Ένας κλόουν εθισμένος στο πορνό, το ουίσκι, το κάπνισμα. Ένας ευφυής χειριστής των εκφραστικών του μέσων, που χρησιμοποιεί υψηλή τεχνική για να εκφέρει το χαμηλότερο είδος χιούμορ. Έχοντας εμμονή με τους νάνους, τις ασυνήθιστες σεξουαλικές αποκλίσεις και τις αλκοολούχες υπερβολές, αρχίζει καθημερινές ιστορίες για να τις καταλήξει σε πυροτεχνήματα παραλόγου. Μόνιμος συνεργάτης του Comedy Central, τακτικός θαμώνας των κωμικών μπαρ της Νέας Υόρκης, o Dave Attell πρόσφατα κατέκτησε τον άτυπο τίτλο του κωμικού των κωμικών."
Εδώ είναι μία επιλογή από τα δύο πρώτα του show στο comedy central,στα τέλη των 90's, όπου μεταξύ άλλων απαντάει στο αιώνιο ερώτημα "Πως ξέρεις ότι το πουλί σου είναι μικρό;" Κάποια άλλη στιγμή θα επανέλθω με πιο πρόσφατες και πιο "προωθημένες" παραστάσεις του.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Doug Stanhope - Jews

Λοιπόν, ντρέπομαι. Ντρέπομαι που έχω φτιάξει αυτό το blog και μέχρι χτες δεν είχα ασχοληθεί με τον Doug Stanhope. Για κάποιο λόγο δε μου έκανε η φάτσα του, την πρώτη φορά που τον είχα ακούσει δε με κράτησε, και φυσικά έκανα λάθος. Να κάποιος που μπορεί χωρίς υπερβολή να πει ότι βαδίζει στο δρόμο που χάραξε ο Bill Hicks, να πει ότι είναι edgy και (όχι στημένα) προκλητικός. Όπως σωστά το έθεσε ένας αρθρογράφος: "Υπάρχει η ολυμπιακή φλόγα της αμερικάνικης extreme κωμωδίας, που πέρασε από τον Lenny Bruce στον Richard Pryor και τον Sam Kinison κι από εκεί στον Bill Hicks. Τώρα τη μεταφέρει ο Doug Stanhope".
Και η καλύτερη απόδειξη είναι ότι, όπως και οι "πρόγονοί" του, δε διστάζει να τα βάζει με το κοινό του και να ακούσει ακόμα και τη γιούχα. Το special από όπου είναι το παρακάτω video έχει γυριστεί στη Νέα Υόρκη και ο Doug κλείνει την παράσταση βρίζοντας τους Yankees και λέγοντας πόσο μαλάκες είναι οι Νεοϋορκέζοι που ανέχονται ένα δήμαρχο που τους απαγορεύει το κάπνισμα. Το 2009, σε μία παράσταση στο Leeds, έκανε τόσο ταπεινωτικά σχόλια για τη βασιλική οικογένεια και τους Άγγλους, που πολλοί έφυγαν και άλλοι άρχισαν να τον γιουχάρουν και να του πετάνε μπουκάλια. Και δεν ήταν η πρώτη φορά: παλιότερα κατάφερε μετά από δέκα λεπτά να ακυρωθούν όλες οι παραστάσεις του στην Ιρλανδία γιατί αστειεύτηκε για την παιδοφιλία, την ίδια περίοδο που ένα σχετικό σκάνδαλο συγκλόνιζε τη χώρα.
Τέτοια περιστατικά μπορεί να δίνουν την εικόνα ενός τύπου που απλά θέλει να προκαλεί, αλλά δεν είναι έτσι. Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα για να πειστεί, μπορεί να μπεί εδώ κι εδώ. Προς το παρόν μια πρώτη γεύση από το απολαυστικό και διδακτικό παραλήρημα του Doug Stanhope.
(Κι όποιος πει ότι πρόκειται για "αντισημιτισμό"... well, fuck him too)

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Jimmy Carr #1

Ίσως να έχετε παρατηρήσει ότι σχεδόν όλοι οι κωμικοί που έχουν παρουσιαστεί εδώ (εκτός από τον Rowan Atkinson) είναι Αμερικάνοι. Αυτό δίνει την εντύπωση ότι το stand up comedy είναι μία καθαρά αμερικάνικη υπόθεση, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει: οι Άγγλοι και γενικά οι Βρετανοί έχουν επίσης μεγάλη παράδοση. Αν και δεν το έχω ψάξει πολύ, καλά είναι να αρχίσω να καλύπτω αυτό το κενό, ξεκινώντας από την παράσταση ενός κλασικού Άγγλου κωμικού μπροστά σε κοινό Αμερικάνων.
Ο Jimmy Carr είναι από τους πιο επιτυχημένους κωμικούς των τελευταίων χρόνων στην Αγγλία και χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του "ανέκφραστου" στυλ, γνωστού σαν deadpan: όταν κάποιος παρουσιάζει τα αστεία χωρίς αλλαγές στην έκφραση, στα συναισθήματα ή στη γλώσσα του σώματος, τεχνητά σοβαρός, ήρεμος και μονότονος. Ο Carr είναι σκόπιμα αντιπαθητικός, αναίσθητος, μισογύνης και οι καφρίλες που συχνά λέει κάνουν αντίθεση με το look του Άγγλου gentleman. Εδώ είναι οι καλύτερες στιγμές του από την πρώτη του παρουσία στο comedy central presents to 2005.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

George Carlin - Airlines language

Ένα ταξίδι κράτησε το blog χωρίς αναρτήσεις για κάποιες μέρες αλλά επιτέλους ήρθε η ώρα να αρχίσω να επανορθώνω και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από ένα απολαυστικό video του George Carlin. Μετά από χρόνια μπήκα σε αεροπλάνο οπότε είχα την ευκαιρία πάλι να απολαύσω τις διάφορες ανακοινώσεις με αποκορύφωμα το "μάθημα ασφαλείας" που δίνουν οι αεροσυνοδοί (ή καλύτερα οι "κυρίες στο αεροπλάνο").

Το συγκεκριμένο κομμάτι αλλά και πολλά από τα show του Carlin είναι αρκετά δύσκολο να μεταφραστούν λόγω της έμφασης που δίνει στη γλώσσα γι'αυτό και είναι καλό να ξαναθυμίσω ότι πολλά από τα video του Carlin που ανεβάζω προέρχονται από το video με τίτλο Major Psychotic Hatreds, που είχαμε φτιάξει με την ομάδα προβολών Replica και είχε προβληθεί στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι νομικής τον Ιούνιο του 2009.
(credits για τη μετάφραση στην Α. και στη Λ.)