George Carlin #3: Driving

Όσοι ζείτε στην Αθήνα θα έχετε παρατηρήσει ότι κάθε Παρασκευή, χιλιάδες ποδηλάτες ξεχύνονται στους δρόμους και κάνουν τη βόλτα τους. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν τα αισθήματά μου για τους ποδηλάτες και αν τα μοιραστώ εδώ θα στενοχωρήσω κάποιους άλλους. Μπορώ να πω όμως το εξής: το πράγμα χειροτερεύει τώρα που οι ποδηλάτες απέκτησαν την πεζή, ακίνητη εκδοχή τους, τους "αγανακτισμένους". Ίσως μια βόλτα με το ποδήλατο και ο συνδυασμός μπύρα - βρώμικο - μούτζα στο Σύνταγμα βοηθάει να ξεπερνάς την αγανάκτησή σου. Εγώ πάντως που οδηγώ μηχανάκι εκφράζομαι από την αγανάκτηση του George Carlin και εμπνέομαι από τον τρόπο που προτείνει να αντιμετωπίζουμε όσους κάνουν jogging και ποδήλατο στο δρόμο...

Richard Jeni: Love songs

Δε νομίζω ότι χρειάζεται αφορμή για να δούμε ένα βιντεάκι του απίθανου Richard Jeni, αρκεί που μου το ζητάει επίμονα μια φίλη. Ευτυχώς ή δυστυχώς, το ζήτημα αυτοκαταστροφή-μέσω-love-songs έχει κάποιο καιρό να με απασχολήσει. Μπορώ να πω όμως, με βάση την προηγούμενη εμπειρία μου, ότι η μοντέρνα του εκδοχή δεν έχει απαραίτητα ραδιόφωνο, αλλά youtube. Και αν σου συμβεί, τότε σταματάς να κάνεις πλάκα στο φίλο σου που άκουγε 17 συνεχόμενες φορές αυτό, γιατί συνειδητοποιείς ότι είσαι ικανός για πολύ χειρότερα.

Patton Oswalt: Getting older

Σήμερα είχα γενέθλια και μια ευκαιρία να διαπιστώσω πάλι ότι μετά τα 30 η αίσθηση του ότι μεγαλώνεις γίνεται κάπως διαφορετική. Πρέπει να ομολογήσω ότι έρχονται στιγμές που νιώθω όπως ο Patton Oswalt εδώ...

Από το stand up στο Hollywood #5: Kevin James

Ο Kevin James οριακά ανήκει στην κατηγορία των κωμικών που πέρασαν από το stand up στον κινηματογράφο, γιατί έχει γίνει γνωστός από τις εμφανίσεις τους στην τηλεόραση και ειδικά στο σόου The King of Queens. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει πάρει ρόλους σε διάφορες (βασικά μέτριες) κωμωδίες. Η αλήθεια είναι ότι ταινίες σαν αυτή θα ήταν κάτι παραπάνω από απαράδεκτες, αν δεν πρωταγωνιστούσε ο Kevin James. Θα ήταν πολύ καλύτερα αν άφηνε την "κινηματογραφική" του καριέρα και ασχολούνταν μόνο με το stand up, αφού το μοναδικό του special που κυκλοφόρησε το 2001 ήταν απλά απολαυστικό.
Σχεδόν όλο το υλικό του James μπορεί να καταχωρηθεί στο είδος του observational comedy που απογείωσαν ο Jerry Seinfeld και ο George Carlin. Βασίζεται στην απλή αρχή "είναι αστείο, γιατί είναι αληθινό" και βγάζει γέλιο από απλές καθημερινές ή ασήμαντες καταστάσεις, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση η ουρά στην τράπεζα ή στο αεροδρόμιο.

Από το stand up στο Hollywood #4: Woody Allen

Είναι εύκολο να φανταστείς βλέποντας τις ταινίες του Woody Allen, ότι έχει κάποια σχέση με το stand up comedy. Ο τρόπος που λέει τις ιστορίες και τις ατάκες, έρχεται ακριβώς από αυτή την παράδοση. Πράγματι ο Allen ξεκίνησε την πολυσχιδή καριέρα του από το stand up και τη δεκαετία του '60 είχε γίνει ήδη διάσημος γι'αυτό το λόγο. Δυστυχώς οι βιντεοσκοπημένες παραστάσεις του Γούντυ Άλλεν είναι ελάχιστες και αν κάποιος είναι περίεργος για την καριέρα του σαν stand up κωμικός, πρέπει να περιοριστεί στο ηχητικό. Κάτι που δεν είναι βέβαια παράξενο για το stand up comedy στην Αμερική: Τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του '70, οι κωμικοί έφταναν στο κοινό κατά κύριο λόγο με δίσκους και δευτερευόντως μέσα από την τηλεόραση.
Στο συγκεκριμένο βίντεο λέει μεταξύ άλλων την περίφημη ιστορία "The Moose", σε μια σπάνια εμφάνιση στην αγγλική τηλεόραση, ενώ στο τέλος υπάρχει (δυστυχώς μόνο σαν ηχητικό) ένα από τα πιο γνωστά του και αξέχαστα αστεία, για τις "εξετάσεις μεταφυσικής".

Από το stand up στο Hollywood #3: Eddie Murphy

 Όταν ο Eddie Murphy έκανε stand up στις αρχές της δεκαετίας του '80, πολλοί τον θεώρησαν διάδοχο του Richard Pryor. Τελικά σχετικά γρήγορα άφησε πίσω του τη βρώμικη γλώσσα και τα σεξιστικά σχόλια και στράφηκε στο hollywood και στις "οικογενειακές" κωμωδίες, μερικές από τις οποίες είναι βέβαια αξέχαστες. Έτσι κι αλλιώς ο Eddie Murphy ποτέ δεν κατάφερε να πλησιάσει καν τον Pryor και κατά τη γνώμη μου ξεπεράστηκε και από την επόμενη γενιά μαύρων κωμικών, με πρώτο και καλύτερο τον Chris Rock.
Όπως φαίνεται και από το video, το δυνατό του σημείο δεν ήταν τόσο το περιεχόμενο ή οι ατάκες, αλλά η κίνηση πάνω στη σκηνή, οι μιμήσεις και οι γκριμάτσες.

George Carlin #2

 Λένε πως το χιούμορ είναι αντίδοτο για τα πάντα αλλά υπάρχουν μέρες σαν κι αυτές που πέρασαν, που δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να γελάς. Η περίσταση λοιπόν απαιτεί κάτι δυνατό κι ας μην είναι άμεσα σχετικό: Ο George Carlin στα καλύτερά του, ξεκινάει από την ασφάλεια στα αεροδρόμια, απαντάει στα τρία μεγάλα ερωτήματα, τα βάζει με τον υγιεινισμό και τη μανία με τα μικρόβια και δίνει συμβουλές καθαριότητας.

Hari Kondabolu: Λίστα ανθρώπων που θα πεθάνουν στην επανάσταση

Όπως θα έχετε καταλάβει ήδη, πολλοί από τους πραγματικά καλούς κωμικούς του παρελθόντος είτε έχουν πεθάνει, είτε δεν κάνουν πια stand up comedy. Από όσους συνεχίζουν ή είναι πιο πρόσφατοι, μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που ξεχωρίζουν (για μένα), αυτοί που περιμένεις με αγωνία μία τους εμφάνιση για να ακούσεις τι καινούριο έχουν να δώσουν. Στο εβδομαδιαίο special του comedy central, που είναι μία από τις βασικές μου πηγές, έχουν εμφανιστεί δεκάδες κωμικοί, πολλές φορές σχετικά άγνωστοι ή ανερχόμενοι. Σπάνια όμως κάποιος με ενθουσιάζει.
Ο Hari Kondabolu είναι μία από τις λίγες εξαιρέσεις. Πολιτικοποιημένος, αντιρατσιστής, έξυπνος, νεοϋορκέζος με ινδική καταγωγή, με κέρδισε κατευθείαν, παρά το περίεργο στυλ του. Με λίγο ψάξιμο φαίνεται ότι έχει πολύ υλικό άρα και καλές προοπτικές.
Παρ'όλο που η πρωτοτυπία είναι ένα καλό κριτήριο (όπως και η διάρκεια ή η ανανέωση του υλικού), δεν είναι κακό καμιά φορά να αξιοποιείς καλές ιδέες άλλων. Στο video αυτό ο Hari Kondabolu παίρνει μία ιδέα του George Carlin (λίστα ανθρώπων που πρέπει να πεθάνουν) που έχει κυκλοφορήσει σε χιλιάδες παραλλαγές στο διαδίκτυο.

Από το stand up στο Hollywood #2: Jim Carrey

Υπάρχει ένας κωμικός που η απόφασή του να εγκαταλείψει το stand up αποδείχτηκε σωστή. Γιατί τελικά κατάφερε να ξεπεράσει την ταμπέλα του κλόουν και να γίνει ένας πολύ καλός ηθοποιός, παίζοντας σε σπουδαίες ταινίες όπως αυτή εδώ ή αυτή που είναι και η πιο γνωστή πρόσφατη ταινία για κάποιον stand up κωμικό. Έτσι κι αλλιώς, το είδος της κωμωδίας που έκανε, το "σωματικό" stand up ή slapstick, γρήγορα βρίσκει τα όρια του. Πάντως, περάσανε τουλάχιστον 15 χρόνια από τότε που άρχισε την καριέρα του μέχρι να γίνει ο σταρ που σήμερα ξέρουμε, με το Ace Ventura το 1994 και στo ενδιάμεσο προσέφερε μερικά χοντροκομμένα αλλά ξεκαρδιστικά σκετσάκια.
Εδώ, δύο χαρακτηριστικά κομμάτια από την παράσταση του 1991 "Unnatural act".

Αντίο Οσάμα!

Αφού το γράφει εδώ πρέπει να είναι αλήθεια. Όσο αλήθεια μπορεί βέβαια να είναι κάτι τέτοιο, γιατί ακόμα κι ένα παιδί ξέρει ότι οι σούπερ ήρωες δεν πεθαίνουν. Από την άλλη σ'αυτή την ιστορία ο Μπιν Λάντεν ήταν ο κακός και δεν είναι λίγες οι ταινίες όπου ο κακός πεθαίνει. Είναι η κλασική υπερπαραγωγή όπου στο τέλος της είσαι σίγουρος ότι θα υπάρξει sequel. Φυσικά τόσο ζόρικος "κακός" δεν θα ξαναϋπάρξει, αλλά αν έκανα εγώ το casting θα είχα διαλέξει ήδη αυτόν εδώ. Μπορεί πάλι να επιστρέψει ο ίδιος κάπως έτσι. Όπως και να'χει ήταν μια καλή career move για τον Οσάμα να πεθάνει τώρα. Το κοινό του είχε αρχίσει να τον ξεχνάει και δεν είναι καλή εποχή για ξεπεσμένους αρχι-τρομοκράτες.
Το ερώτημα τώρα είναι τι θα απογίνουν τα 25 εκατομμύρια dollars της αμοιβής. Θα τα πάρει ο Ομπάμα;

By the way, ο "πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία" έχει δώσει πολλή τροφή στο stand up και υπάρχουν αρκετοί κωμικοί, ρατσιστές ή απλά δεξιοί, που πιάσανε το θέμα, πατώντας συνήθως χοντροκομμένα στο "πατριωτικό αίσθημα" των αμερικάνων. Ο Greg Giraldo δεν ανήκε σ'αυτή την κατηγορία, ακόμα κι αν δε φαίνεται καθαρά εδώ. Και δεν είναι ο μόνος, πολλοί ακόμα πήγαν κόντρα σ'αυτή τη λογική ακόμα και λίγο καιρό μετά την 11η/9ου. Περισσότερα σε μελλοντικό αφιέρωμα...